26 Ağustos 2009 Çarşamba

Türkiye'den videolar Berlin'de! Anlatının Tamamlanamazlığı, video gösterimi!


Berlin'in önemli sanat mekanlarından biri olan, e-flux'ın 2006 yılında Platz der Vereinten Nationen 14a adresinde açtığı, o günden beri sayısız gösterim ve seminere ev sahipliği yapan "The Building", 25-26 Ağustos tarihlerinde izleyici ile buluşacak "Aufwiedersehen Berlin! / Hoşçakal Berlin!" isimli program ile kapanacak.

Kapanış programında ayrıca " Anlatının Tamamlanamazlığı" isimli 1 saatlik, Temps mort kavramı etrafında
Aslı Çavuşoğlu, Burçak Kaygun, Erinç Seymen, Helin Anahit ve Tayfun Serttaş'ın eski veya yeni işlerinden oluşan bir video seçkisi de bulunuyor..


Temps mort, postdiegetic sinemasal mekanı tanımlar ve ona asılı kalır; “asil” olay bittikten ya da geçtikten sonraki ana dayanır.

Bu gösterim, bir dizi video aracılığıyla, "yeni medya" videoya yeni perspektifler sunmayı amaçlıyor. Aykan Safoğlu’nun moderasyonuyla gösterilecek bu videoların hepsi sinemasal dilin modernist anlayışıyla çözümlenebilir. Peki çağrıştırdıkları herşeyi de modernist bir diyalektik sayesinde okuyabilmek mümkün mü? Temps mort kavramı vesilesiyle bu video anlatılarını inceleyip, bu anlatıların imgenin ölebilirliğini görmezden gelebilmek için yeni olanaklar sağlayıp sağlayamadıklarına bakacağız.


Gösterim ile ilgili daha detaylı bilgi için irtibata geçeblirsiniz.


http://www.e-flux.com/shows/view/7084


görsel kredileri:


Çekim # 1, Erinç Seymen, 2006

Sevgili Seyirciler için Küçük Bir Gezi Programı, Aslı Çavuşoğlu, 2009

Sus, Sessiz ol, Helin Anahit, 2008

İnce Buz Üzerinde, Burçak Kaygun, 2008

Öteki ve Ötesi, Tayfun Serttaş, 2005

22 Ağustos 2009 Cumartesi

incompleteness of the narrative


This screening is an experiment with a set of videos, which aims to bring new perspectives into the so-called new medium video. All of the videos, those will be screened in 30 minutes with the moderation of Aykan Safoglu, can be subject to a modernist understanding of the cinematic language. Is it really possible to read all their associations through a modernist dialectic? In the light of the term temps mort, we will have the opportunity to examine these video narratives, whether they have a potential to assign new possibilities of reading the image in order to overlook the deadness of it.

The temps mort defines and lingers upon postdiegetic cinematic space; it rests upon a scene after the "main" action has finished or has moved on:

As space and time are so formally and thematically connected in cinema, it is also obvious to say, that the medium video shares this same characteristic of cinema.

When the people have left the frame, the action fades away, leaving us with a non-anthropocentric image of the world. The “dead time” description is in at least one sense misleading. It is not time, or space, which is dead; these violent primordial forces are never more alive and devastating than at such moments. Where are those moments in the contemporary video art?

We will try to examine the videos of Asli Cavuşoğlu, Burçak Kaygun, Erinç Seymen, Helin Anahit, Tayfun Serttaş, and Yaratıcı Direniş, through the lens of Deleuze's philosophy, whereas the modernist language to interpret the video may also be deconstructed.


Wednesday, 26 August 2009
Time:
20:00 - 21:00
Location:
the building
Street:
platz der vereinten nationen 14a
Town/City:
Berlin, Germany

18 Ağustos 2009 Salı

Geçersiz Sebep/Yeterli Neden - Unsound Reason/Adequate Cause




Sanatçılar: Gökçen Cabadan, Aslı Çavuşoğlu, Gökçe Çelikel, Nazım Hikmet Richard Dikbaş, Mert Öztekin, Tayfun Serttaş, Güneş Terkol

NON'ın açılış sergisi "geçersiz sebep / yeterli neden", muhakeme yeteneğimizin dönüşümünü farklı tarihi dönemlerde, yetişkinlik süreçlerinde, bazen iç gözlemlerle, bazen majör açılımlarla ele alan 7 işi bir araya getiriyor.

Gökçen Cabadan "hepimiz et ve kanız" adlı enstalasyonunda, herhangi bir sağlık ansiklopedisinde karşılaşabileceğimiz, yüz derisinin bir kısmı soyulmuş mükemmel görünüşlü bir çocuğun portresini ve saldırgan bir ifade verilmiş olan doldurulumuş bir gelinciği bir arada bize sunuyor. Aslı Çavuşoğlu, 18 "komik" videodan oluşan işinde, başkalarının ızdırabına gülmek üzerine kurulu güldürü videolarının baş rollerinde oynayarak karşımıza çıkıyor. Gökçe Çelikel, tablosuna kendi model oluyor ve ergenlik çağını çağrıştıran puantiyeli çorap, sahte inciler ve koyu renk fondöten ile poz veriyor. Nazım Hikmet Richard Dikbaş, yaratma sürecinin doğuş anına dikkat çekmek üzere yola çıktığı "9 Araba Bekliyor" adlı yerleştirmesinde bu zamansal, çok katmanlı ve sürekli kendini tekrar eden yapıyı haritalayan bir mekan kuruyor. Mert Öztekin, niçin Roma İmparatorluğu'nda yaşamış insan sayısından daha fazla insanın Roma İmparatorluğu konulu filmlerde oyunculuk yapmış olabileceğini araştırıyor. Tayfun Serttaş "Seni Seviyorum" adlı heykelinde, Sabiha Gökçen üzerine üretilen etnisite tartışmasının, yakın tarihimizin en acı verici cinayetlerinden birisine uzanan öyküsünü keskin ve mesafeli bir dille sorguluyor. Güneş Terkol, kreşte çekilmiş bir fotoğrafından yola çıkarak yaptığı "kendilerine değil birbirlerine" adlı işinde Yerli Malı Haftası meyvelerinden yapılmış maskelerin altındaki çocukların bakışlarındaki şaşkınlığı izleyici ile paylaşıyor.
--------------------------------------------
Artists: Gökçen Cabadan, Aslı Çavuşoğlu, Gökçe Çelikel, Nazım Hikmet Richard Dikbaş, Mert Öztekin, Tayfun Serttaş, Güneş Terkol

NON’s opening exhibition “unsound reason / adequate cause” brings together 7 works that trace the transformation of our judgment skills with introspections and major openings into different historical ages and the processes of adulthood.

In his installation titled “we are all flesh and blood”, Gökçen Cabadan combines a standard image from a health encyclopaedia, the portrait of a seemingly perfect child with a section of his facial skin peeled off to reveal the inner structure of the section, in juxtaposition with a stuffed weasel in an attacking posture. Aslı Çavuşoğlu stars in all the 18 “funny” videos her work is composed of, which are based on the idea of schadenfreude, or laughing at other people’s suffering. Gökçe Çelikel becomes the model of her painting and poses with dotted tights, fake pearls and dark foundation, suggesting adolescence. Nazım Hikmet Richard Dikbaş’s installation 9 Coaches Waiting sets out to focus on the moment of genesis in the creative process, constructing a space mapping this temporal, multilayered and repetitive structure. Mert Öztekin investigates how a higher number of people than the population of the Roman Empire itself managed to star in films based on the Roman Empire. In his sculpture titled “I Love You”, Tayfun Serttaş’s sharp and remote discourse interrogates the story of how a discussion on ethnicity about Sabiha Gökçen led to one of the most painful murders of our recent history. In her work titled “not for themselves but for each other”, based on a photograph of the artist at nursery, Güneş Terkol shares with the viewer the surprised look on the children’s faces, hiding behind masks made of fruit for the Home Produce Week.